با سلام خدمت اعضای محترم کانون مهندسان ایرانی مقیم اتریش
در فرهنگ کهن ایران زمین فلسفه ی زمستان, زیبایی بخشی یکپارچه بر کره ی خاکیست که آدمیانش برای بهاری دیگر و نفسی دیگر مزین می شوند و دانه های سفید برف, زندگی را در تصویری از بنیان طبیعت به زیباترین حالت ثبت می کنند. برای هر آغاز و ادامه ای, زمستانی نیازست بشرطی که انسان مامن گرمی برای سوز آن، پنجره ای برای تماشایش و امیدی برای سپری کردنش داشته باشد و اینگونه در نگاه آدمیانِ این کره ی خاکی, زمستان زیباست.
دوستان گرامی همانطور که مستحضر هستید بار دیگر قهر طبیعت قسمتی از کشور عزیزمان را دربر گرفته است. این بار شهرستان خوی, شهر شمس, شهر اسطوره های داستانهای کهن آذربایجان.
افسوس که امسال, نفس خشمگین زمین؛
چهره ی زیبای زمستان خوی را نابود کرد,
امید، کاشانه و زندگی مردمانش را اسیر خاکش کرد,
ترس بر جانشان انداخت و حزن و یاس را میهمان سرزده ی این کهن دیارنمود,
ناله های مادران و کودکان را آواز کوچه پس کوچه ها کرد,
و چشمان  پیرزنان و پیرمردانش را اشک آلود.
اعضای محترم کانون، شمایی که دلهایتان برای هر رویداد نامطلوب هم میهنانمان به درد آمده و دستهایتان همیشه بخشنده بوده است، بیایید دست در دست هم گرمایی باشیم برای تن های لرزان هموطنانمان در روزهای سخت خوی و مامنی باشیم برای از نو ساختن امیدهایشان. باشد که دوباره صدای زندگی از این شهر خاموش بگوش رسد.
کانون مهندسان ایرانی در نظر دارد کمکهای شما بزرگواران را بصورت مستقیم و موثربه این مردم آسیب دیده برسند.
چه بسا کمکی کوچک گرمابخش جان های بی خانمانشان باشد و این مردم چشم انتظار شمایند که‌ همیشه پیشگام بوده اید.